18. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i nieprzyjemnych (2012 r.)

Szanowni Państwo,

Tematem tegorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych jest estetyka współczesnego teatru poszerzona o podtytuł polityczność i zaangażowanie współczesnego teatru. Mam wrażenie, że różnorodny repertuar, na który jak co roku składają się spektakle z kraju i zagranicy, pozwoli nam dotknąć tego tematu i sprowokuje liczne interesujące dyskusje. Nie sposób bowiem mówić o najnowszych tendencjach w sztuce pomijając aspekt jej polityczności, którego przejawem są chociażby odradzające się coraz wyraźniej w ostatnich sezonach, tendencje lewicowe spod znaku głośnych i budzących kontrowersje spektakli Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego. Nie można również przyglądać się współczesnej estetyce pomijając postdramatyczny teatr René Pollescha. Sam festiwal inaugurujemy nieformalnie premierą Marszu Polonia Jerzego Pilcha w reżyserii Jacka Głomba przygotowaną specjalnie na XVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. To szalona opowieść o Polsce i naszych narodowych upiorach, w której Pilch na poły prześmiewczo, na poły wizjonersko pokazuje nas – Polaków, którzy od wieków nie mogą dojść ze sobą do zgody.
Jednak Festiwal to nie tylko spektakle. Jak zawsze zaproponujemy Państwu mariaż sztuk, zachęcając tym samym, by tematy poruszane przez twórców w spektaklach, miały swoje rozwinięcie i kontynuacje w szerszej dyskusji, przenoszącej się również na inne aspekty sztuki. Dlatego festiwalowym prezentacjom, jak co roku, towarzyszyć będą spotkania z artystami, projekcje filmowe, wystawy oraz panele dyskusyjne.
Wierzę, że po raz kolejny Festiwal będzie przestrzenią żywej dyskusji, a Łódź znów stanie się na kilkanaście dni teatralną stolicą Polski.

Ewa Pilawska

Dyrektor artystyczny: Ewa Pilawska

Projekt plakatu: Sławomir Iwański

Rada festiwalowa:
Krzysztof Kelm,
Tomasz Majewski,
Anna Maria Dolińska

REPERTUAR:

Pan Tadeusz czyli Ostatni Zajazd na Litwie, reż. Mikołaj Grabowski

Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej, Kraków

18 II, godz. 18.00 (Teatr Powszechny w Łodzi) – uroczysta inauguracja

19 II, godz. 18.00 (Teatr Powszechny w Łodzi)

Marsz Polonia, reż. Jacek Głomb

Teatr Powszechny w Łodzi

21, 22 II, godz. 19.00 (Teatr Powszechny w Łodzi)

III Furie, reż. Marcin Liber

Teatr Modrzejewskiej, Legnica

22,23 II, godz. 19.00 (Klub Wytwórnia)

Tęczowa Trybuna 2012, reż. Monika Strzępka

Teatr Polski, Wrocław

25, 26 II, godz. 19.00 (Klub Wytwórnia)

Iluzje, reż. Iwan Wyrypajew

Teatr Praktika, Moskwa

29 II, godz. 19.00 (Teatr Powszechny w Łodzi)

Patrzę ci w oczy, ty społeczny kontekście zaślepienia! reż. René Pollesch

Volksbühne, Berlin

1 III, godz. 19.00 (Klub Wytwórnia)

Jackson Pollesch, reż. René Pollesch

TR WARSZAWA, Warszawa

3 III, godz. 19.00 (Teatr Powszechny w Łodzi)

4 III, godz. 19.00 (Teatr Powszechny w Łodzi) – zakończenie

DYSKUSJE:

Estetyka współczesnego teatru

opieka: prof. Małgorzata Sugiera i dr Mateusz Borowski

17 II, godz. 18.00 (foyer Teatru Powszechnego w Łodzi)

Przyszłość teatru

opieka: Paweł Sztarbowski

2 III, godz. 18.00 (foyer Teatru Powszechnego w Łodzi)

WYSTAWY:

Halina Mikołajska

Kurator: Magdalena Kulesza, Agnieszka Paszkowska, Krzysztof Kelm

od 18 II do 4 III (foyer Teatru Powszechnego w Łodzi)

Metafizyka i rzeczywistość: zachód/wschód, lokalny/globalny, prymitywizm/nowoczesność, mistycyzm/materializm – wystawa plakatu

Kurator: maciej Mraczek

od 18 II do 4 III (MGS Galeria Bałucka)

oficjalne otwarcie: 25 II, godz 17.00

PROJEKCJE FILMOWE

opieka: dr Tomasz Majewski (Kino Polonia)

3 III godz. 11.00 Exodus reż. Otto Primenger

4 III godz. 11.00 Podróż reż. Emanuel Finkiel

—————————————————————————————————————————————————

Adam Mickiewicz Pan Tadeusz czyli Ostatni Zajazd na Litwie

Adaptacja: Mikołaj Grabowski, Tadeusz Nyczek

Reżyseria: Mikołaj Grabowski

Scenografia: Jacek Ukleja

Muzyka: Zygmunt Konieczny

Obsada: Wojciech Trela, Juliusz Chrząstowski, Tadeusz Huk, Krzysztof Zawadzki, Zbigniew W.Kaleta / Arkadiusz Brykalski, Andrzej Rozmus, Zbigniew Kosowski, Aldona Grochal, Jerzy Święch, Marcin Kalisz, Roman Gancarczyk, Paulina Puślednik, Bogdan Słomiński, Grzegorz Grabowski, Krzysztof Globisz, Krzysztof Wieszczek, Katarzyna Krzanowska, Jan Peszek, Monika Jakowczuk, Magda Grąziowska (gościnnie), Łukasz Byczek (gościnnie).

Zespół muzyczny w składzie: Tomasz Góra, Mieczysław Mejza, Jacek Kociuban, Wacław Mulak, Marek Pawlik, Jacek Wać.

Tematem przygotowanej w Starym Teatrze inscenizacji jest nieustanne pielgrzymowanie Polaków do Polski – wyśnionej, wspaniałej, świętej, ale wciąż nieosiągalnej. Ta wędrówka pozwala na rytualne przeżywanie powrotu do źródeł wszelkiego dobra i piękna, przy wtórze żarliwych modlitw zanoszonych do nieba – czyli tej mitycznej Ojczyzny. Bohaterami spektaklu są współcześni pielgrzymi, którzy – wyśpiewując kolejne antyfony do Polski – odbywają podróż w głąb narodowej duszy.

Produkcja: Narodowy Stary Teatr, Teatr Łaźnia Nowa, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia – Purgatorio: pomniki polskie

Czas trwania: 3 godz. 15 min. (1 przerwa)

Premiera: 09.12.2011

Jerzy Pilch Marsz Polonia

Reżyseria: Jacek Głomb

Adaptacja: Robert Urbański

Scenografia: Małgorzata Bulanda

Muzyka: Bartek Straburzyński

Ruch sceniczny: Witold Jurewicz

Obsada: Jakub Kotyński (gościnnie), Andrzej Jakubas, Mirosław Henke, Artur Majewski, Aleksandra Listwan (gościnnie), Arkadiusz Wójcik, Marek Ślosarski, Marta Górecka, Magda Zając, Barbara Połomska, Jan W.Poradowski, Janusz Kubicki, Grzegorz Wojdon (gościnnie), Artur Zawadzki.

Szalona opowieść o Polsce i naszych narodowych upiorach, nawiązująca do Wesela i Balu w operze. Wielkie przyjęcie w twierdzy komunistycznego magnata, sąsiadującej z arcypolskim dworem. Korowód historycznych i jak najbardziej współczesnych postaci z kręgów polityki, biznesu i kultury bawi się, a jednocześnie zaciekle spiera o patriotyczne pryncypia. Wszyscy czują, że w powietrzu wisi wielka rzeź – konfrontacja dwóch Polsk.. Niczym w sennym koszmarze rzeczywistość miesza się z fantazją, historia z mitem, prawda z kłamstwem, komizm z tragedią. Jerzy Pilch w sposób na poły prześmiewczy, na poły wizjonerski przedstawia nas – Polaków, którzy od wieków nie mogą dojść ze sobą do zgody.

Czas trwania: 1 godz. 30 min. (bez przerwy)

Premiera: 21.01.2012

III Furie

na podstawie powieści Dzidzia Sylwii Chutnik i na motywach książki Egzekutor – wspomnienia Stefana Dąmbskiego.

Reżyseria, aranżacja przestrzeni: Marcin Liber

Kostiumy: Grupa Mixer

Muzyka na żywo: Moja Adrenalina

Ruch sceniczny: Iwona Pasińska

Graffiti: Tymek Jezierski

Obsada: Katarzyna Dworak, Ewa Galusińska, Joanna Gonschorek, Małgorzata Urbańska, Rafał Cieluch, Robert Gulaczyk.

III Furie to opowieść o współczesnej Polsce, tkwiącej korzeniami w wojennej traumie i ponadczasowej ciemnocie. Główna bohaterka, prymitywna Danuta Mutter, jest matką upośledzonej psychicznie i fizycznie Dzidzi. Opieka nad takim dzieckiem pozwala wprawdzie bezkarnie użalać się nad sobą, lecz kiedy i to przestaje być przyjemnością, matka postanawia sprzedać pociechę na targu… Równoległym wątkiem jest proces egzekutora – sadysty z AK, Stefana Heraklesa Markiewicza, wzorowanego na autentycznej postaci Stefana Dąmbskiego, którego wspomnienia wydał niedawno Ośrodek Karta. Te dwie historie są jakby dwiema stronami tej samej rzeczywistości, dwiema postaciami polskiej ohydy.

Spektakl zakwalifikowano do finału 17. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, organizowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz instytut teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

Czas trwania: 1 godz. 50 min (1 przerwa)

Premiera: 08.03.2011

Paweł Demirski Tęczowa Trybuna 2012

Reżyseria i światła: Monika Strzępka

Scenografia i kostiumy: Michał Korchowiec

Wideo: Jacek Zachodny

Muzyka: Jan Suświłło

Choreografia: Rafał Urbacki

Obsada: Michał Majnicz, Marcin Pempuś, Adam Cywka, Katarzyna Strączek, Jolanta Zalewska, Agata Skowrońska, Mariusz Kiljan, Jakub Giel, Michał Chorosiński, Michał Opaliński, Michał Mrozek, Igor Kujawski.

Prapremiera spektaklu Tęczowa Trybuna 2012 jest częścią teatralnego projektu podejmującego temat demokratyzacji życia publicznego w Polsce. Punktem wyjścia sa powstające w polskich miastach stadiony, na których odbędą się mecze Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej w 2012 roku. Swoim przedstawieniem autorzy otwierają pole dyskusji o komercjalizacji przestrzeni publicznej, a także dyskryminacji ze względu na tożsamość, status majątkowy itd.

Czas trwania: 3 godz. 15 min. (1 przerwa)

Premiera: 08.03.2011

Iwan Wyrypajew Iluzje

Spektakl prezentowany w języku rosyjskim i tłumaczony na język polski (lektor)

Reżyseria: Iwan Wyrypajew

Scenografia: Margarita Ablaeva

Światła: Aleksey Naumov, Evgeniya Samsonova

Dźwięk: Alexander Chubenko

Obsada: Cazimir liske, Alexander Aljabjew, Inna Sukhoretskaya, Karolina Gruszka

Tytułowe iluzje odnoszą się do naszego odczuwania i wyobrażenia miłości, ale też ciągłego gonienia za jej ideałem. Czworo młodych aktorów opowiada o życiu dwóch starszych małżeństw. Wyrypajew, pokazując kolejne elementy małżeńskich układanek, tworzy pełna paradoksów opowieść o miłości, która na pozór jest rzeczą prostą, a jednocześnie dostępną nielicznym. Niema w niej zasad i reguł. Bywa też, że staje się właśnie iluzją, której człowiek desperacko się chwyta, by utrzymać poczucie bezpieczeństwa i stabilności, a która potrafi zrujnować życie.

Czas trwania: 1 godz. 20 min (bez przerwy)

Premiera: 02.10.2011

René Pollesch Patrzę ci w oczy, społeczny kontekście zaślepienia!

Spektakl prezentowany w języku niemieckim tłumaczony na język polski (napisy)

Reżyseria: René Pollesch

Dekoracja i kostiumy: Bert Neumann

Reżyseria światła: Frank Novak

Dramaturgia: Aenne Quiñones

Występuje: Fabian Hinrichs

Napisana dla aktora Fabiana Hinrichsa sztuka uznana została w Berlinie za jedną z najlepszych produkcji ostatnich lat. Jest również punktem zwrotnym w twórczości René Pollescha, jednego z najważniejszych twórców teatru europejskiego. Pollesch, wdaje się w nim w nowe i nietypowe dla niego przeżywanie teatru, które zamiast charakterystycznego dla niego przeciążania widza szybko wypowiadanymi kwestiami i wymiany slapstickowych gagów oferuje przestrzeń wyciszenia i rozważań. Fabian Hinrichs w mistrzowski sposób korzysta ze wszystkich możliwych metod aktorskich. Dowodzi, że potrafi być bezczelnym komikiem, ukazując jednocześnie swoja kruchość.

Czas trwania:1 godz. 30 min. (bez przerwy)

Premiera: 02.10.2011

René Pollesch Jackson Pollesch

Przekład: Karolina Bikont

Reżyseria: René Pollesch

Scenografia i światła: Chasper Bertschinger

Kostiumy: Svenja Gassen

Obsada: Piotr Głowacki, Aleksandra Konieczna, Agnieszka Podsiadlik, Jan Dravnel, Rafal Maćkowiak, Tomasz Tyndyk.

O czym jest Jackson Pollesch René Pollescha? Na piewrwszy rzut oka to autotematyczne rozważania aktorów oparte na klasycznym, farsowym schemacie znanym i z Czego nie widać Michaela Frayna, i Sztuki hiszpańskiej Yasminy Rezy. Jak u Frayna, zastosowano tu chwyt ukazania teatru od podszewki, jego mechanizmów i skrywanych słabości. […] w Jacksonie Polleschu podkreślania paradoksów jest co niemiara. „Nie ma śmierci jako takiej!”, „Chór jest tylko jednostkowy!”, „Demokratyzacja wyjątkowości!”, „Ja umiałem tak patrzeć, żeby widzieć!” – krzyczą co chwilę aktorzy. Tytuł też odnosi się zresztą do pewnego paradoksu, do przekonania, że samo życie może stać się dziełem sztuki (zgodnie z koncepcją artystów pokolenia Jacksona Pollocka). Pollesch zdaje się ten paradoks obnażać: sugeruje, że artyzm, kreatywność, wyjątkowość nie mogą podlegać demokratyzacji, a na pewno umasowieniu. Pollesch […} bawi się teatralną relacją, pokazując dodatkowo potęgę „indoktrynacji kreatywnością”. „Ja nie chcę być kreatywna! / Ja też nie chce być kreatywny! / Ale takie są teraz czasy, że wszyscy musimy być kreatywni!” – słyszymy wiele, wiele razy..

Piotr Olkusz, „Coś poza tym, co w środku”, Teatr 12/2011

Czas trwania: 1 godz. 30 min. (bez przerwy)

Premiera: 07.01.2011

PANEL DYSKUSYJNY Estetyka współczesnego teatru

17 II, godz. 18.00

Prowadzenie:

Małgorzata Sugiera – profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego i kierownik Katedry Dramatu. Prowadziła gościnnie wykłady i seminaria na niemieckich i francuskich uniwersytetach. Jej zainteresowania naukowe obejmują historię i poetykę europejskiego dramatu XX wieku oraz problematykę gender i queer. Redaktorka, współredsktorka monografii a także tłumaczka tekstów dla teatru m.in. Lukasa Bärfussa, Bertolda Brechta, Elfriede Jelinek, Fritza Katera, Heinera Müllera, Rolanda Schimmelpfenniga i Wernera Schwaba.

Mateusz Borowski – adiunkt w Katedrze Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracę doktorską obronił na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji. Jej polska wersja pt. „W poszukiwaniu realności” ukazała się w serii „Dramat współczesny”. Główny obszar badań Borowskiego to najnowszy dramat i teatr europejski i amerykański oraz teoria queer. Wspólnie z Małgorzatą Sugierą zajmuje się tłumaczeniem tekstów naukowych m.in. :Słownik dramatu nowoczesnego i najnowszego” oraz „Estetyka performatywności” Eriki Fischer-Lichte i sztuk teatralnych.

Goście:

Nikolaj Kolada – rosyjski dramatopisarz, aktor i reżyser, autor sztuk m.in. „Gąska”, „Merylin Mongoł”, „Martwa królewna”

Hans-Thies Lehmann – niemiecki teatrolog, profesor Goethe Universität we Frankfurcie nad Menem; twórca głośnej koncepcji zawartej w książce “Teatr postdramatyczny”

Patrice Pavis – francuski teoretyk teatru, profesor Uniwersytetu Paris VIII i University of Kent w Canterbury, autor przełożonej ostatnio na język polski książki „Współczesna inscenizacja”

Krzysztof Mieszkowski – dyrektor Teatru Polskiego we Wrocławiu, redaktor naczelny „Notatnika Teatralnego”

Agnieszka Lubomira Piotrowska – tłumacz języka rosyjskiego, autorka przekładu sztuk m.in. Nikolaja Kolady, Iwana Wyrypajewa, Wasilija Sigariewa, Władimira Zujewa.

Życie teatralne ostatnich lat wyraźnie świadczy o radykalnych zmianach dokonujących się na polskich scenach. Obejmują one nie tylko podstawowe konwencje inscenizacyjne, lecz także nowe sposoby nawiązywania kontaktu z widzami. Teatr stara się szybko reagować na aktualne problemy społeczno-polityczne, zaś stopień jego zaangażowania staje się istotną miarą wartości przedstawień. Zmusza to do przyjrzenia się na nowo związkom estetyki teatru z jego powinnościami w ramach społeczeństwa obywatelskiego. Ta właśnie kwestia stanie się kanwa dyskusji, w której udział wezmą wybitni europejscy znawcy i praktycy teatralni. Zaproszeni goście cieszą się nie tylko światową renomą, lecz równieżpo części wpłynęli na kształt naszego teatru. Francuski badacz Patrice Pavis to między innymi autor jedynego w Polsce „Słownika terminów teatralnych”. Od pierwszego wydania w 1998 roku, które przełożył, opracował i uzupełnieniami opatrzył łódzki teatrolog Sławomir Świontek, ukształtował sposób myślenia o sztuce scenicznej już kilka pokoleń ludzi teatru i krytyków. Nie mniej wpływowa od niemal dziesięciu lat jest znana książka niemieckiego znawcy współczesnego teatru Hansa-Thiesa Lehmanna „Teatr postdramatyczny”. Nie tylko pokazała ona co od lat siedemdziesiątych XX wieku działo się w teatrze europejskim, lecz także podpowiedziała wielu młodym twórcom, jak w nowy sposób wykorzystać literaturę na scenie. Trzeci z zaproszonych gości, rosyjski dramatopisarz Nikolaj Kolada, uczył swoimi tekstami polski teatr, jak pokazać na scenie oblicze nowej rzeczywistości. Natomiast obecność Krzysztofa Mieszkowskiego, dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu i redaktora naczelnego „Notatnika Teatralnego”, pozwoli spojrzeć na teatr w jeszcze innej pespektywie – funkcjonowania teatru jako instytucji oraz relacji między teatrem i krytyką.

Przyszłość teatru - panel dyskusyjny

Czy nadchodzi koniec teatru, jaki znamy? Coraz większa przychylność władz i opinii publicznej dla teatrów prywatnych, cięcia dotacji w państwowych instytucjach kultury, animozje wewnątrz środowiskowe, ale też coraz bardziej odczuwalny deficyt świeżych idei.

Czyżby czas wytężonej atmosfery twórczej, jaki mogliśmy obserwować przez ostatnie lata w teatrze dobiegał końca? Jak łączyć formalne wymogi prowadzenia instytucji z tworzeniem wartości artystycznych? Jak godzić coraz większy nacisk na komercjalizację z prawem do eksperymentu i rozwoju twórczego języka? Nie zamierzamy w tej debacie wieszczyć, ani zaklinać rzeczywistości. Zamierzamy rozmawiać o teatrze, jaki jest, i o tym, jaki mógłby być.

Prowadzenie:

Pawel Sztarbowski – wicedyrektor Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, studiował Wiedzę o Teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie, jest doktorantem w Instytucie Sztuki PAN. W latach 2006-2011 był kierownikiem działu promocji teatru Instytutu Teatralnego w Warszawie. Twórca Nowej Siły Krytycznej , recenzent i publicysta m.in. „Tygodnika Powszechnego”, „Notatnika Teatralnego”, „Teatru” i „Newsweek Polska”.

Goście:

Jacek Głomb – reżyser teatralny i filmowy, dyrektor Teatru Modrzejewskiej w Legnicy, twórca Festiwalu „Miasto”

Piotr Olkusz – asystent w Katedrze Dramatu i Teatru UŁ, obronił pracę doktorską o Rogerze Planchonie, redaktor działu zagranicznego miesięcznika „Dialog”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk – dramatopisarka, scenarzystka i autorka sztuk teatralnych, m. in. Szajba, Śmierć Człowieka-Wiewiórki, Walizka

Weronika Szczawińska – reżyserka teatralna, kulturoznawczyni, tłumaczka. Debiutowała spektaklem Nie-pamięć w warszawskim Teatrze Polskim. Współpracuje z „Dialogiem”, „Didaskaliami”, „Res Publicą Nową”

Michał Zadara – reżyser teatralny. Laureat„Paszportu Polityki” w 2007 r. Współpracował z teatrami w Krakowie, Wrocławiu, Warszawie i Szczecinie, a także Berlinie i Tel Awiwie.

WYSTAWA

Halina Mikołajska

kurator: Krzysztof Kelm, Magdalena Kulesza, Agnieszka Paszkowska

18 lutego – 4 marca, foyer Teatru Powszechnego w Łodzi

Wystawa połączona będzie z promocją książki Joanny Krakowskiej Mikołajska. Teatr i PRL

Spotkanie poprowadzi: Paweł Sztarbowski

18 lutego, godz. 17.00 foyer Teatru Powszechnego w Łodzi

Historia życia niezwykłej kobiety, ukazana na szerokim tle dziejów polskiego teatru i w kontekście przemian politycznych i obyczajowych. Opowieść o Halinie (a w zasadzie Helenie) Mikołajskiej jest, więc jednym z trzech - równorzędnych - planów, na których rozgrywają się wydarzenia przedstawione w książce. Opisy wstrząsów historycznych sąsiadują z drobiazgowymi opisami dnia codziennego, a radosna atmosfera sukcesów aktorskich bohaterki nieraz kontrastuje z ponurą rzeczywistością PRL-u. Poznając decyzje Mikołajskiej, jej motywacje, rozterki i powody zaangażowania się w działalność opozycyjną, jednocześnie wnikliwie przyglądamy się historii Polski Ludowej, mechanizmom sprawowania władzy i funkcjonowania polskiego teatru. Joanna Krakowska wystrzega się pozy wszechwiedzącego narratora. Pisze:

Człowiek nie jest książką [...], wymyka się ocenom krytyków, jeśli chcą ustrzec się przed tanim moralizowaniem. Zawodzi historyków, pozostawiając ich w wiecznej niepewności. Nie liczy się z czytelnikami, prowadząc ich na manowce niejasnych celów i skrywanych motywacji, prawd i pozorów, zakłamań i tajemnic. Lekceważy archiwistów i bibliotekarzy, gubiąc kartki – dokumenty, plącząc rozdziały i zapisy bibliograficzne.

Mikołajska. Teatr i PRL to perfekcyjnie napisana biografia, która ma wymiar uniwersalny; jej aktualność nie zamyka się w nakreślonych ramach chronologicznych, ale sięga naszych czasów i naszych wyborów.

Informacja ze strony Wydawnictwa W. A. B.

Joanna Krakowska – absolwentka filologii angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego, adiunkt w Instytucie Sztuki PAN, wice-naczelna miesięcznika „Dialog”. Zajmuje się historią teatru współczesnego, teatrem i dramatem politycznym oraz przemianami społeczno-obyczajowymi znajdującymi odbicie w sztuce współczesnej.

Wystawa wypożyczona z Galerii Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

Metafizyka i rzeczywistość: zachód/wschód, lokalny/globalny, prymitywizm/nowoczesność, mistycyzm/materializm – wystawa plakatu

kurator: Maciej Mraczek

18 lutego – 4 marca, Galeria Bałucka, Stary Rynek 2

Oficjalne otwarcie 25 lutego, godz. 17.00

Wystawa studentów pracowni prof. Sławomira Iwańskiego, towarzysząca XVIII Międzynarodowemu Festiwalowi Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. Wystawa opowiada o możliwościach syntezy różnych dziedzin plastyki, prezentuje wykorzystanie tradycji w perspektywie kierunkowania spojrzenia i artystycznej wrażliwości własnej twórców w stronę nowoczesności.

Umiejętność myślenia w kategoriach znaku, metafory; poszukiwanie właściwej formy i sposobu wypowiedzi adekwatnej do przekazu; precyzja wypowiedzi artystycznej bliskie są zarówno teatrowi, jak i sztukom plastycznym. Podobnie uwrażliwienie na nowe zjawiska w rzeczywistości i potrzeba krytycznej refleksji o nich.

Zapraszamy na prezentację prac studentów ASP, które dotykają obszarów skrajnych: zachód/wschód, lokalny/globalny, prymitywizm/nowoczesność, mistycyzm/materializm