Zmień rozmiar czcionki

Zmień kontrast

Pozostałe

Witold Sadowy obchodził 70-lecie pracy artystycznej z „Wytwórnią piosenek”

To był kolejny wyjątkowy wieczór z „Wytwórnią piosenek”. Wczoraj (8 maja 2015 r.) podczas spektaklu obecnością zaszczycił nas gość szczególny – Witold Sadowy, aktor m.in. legendarnego filmu „Zakazane piosenki”. To właśnie o kulisach powstawania pierwszej powojennej produkcji opowiada spektakl Macieja i Adama Wojtyszków „Wytwórnia piosenek”. A dokładnie 8 maja 2015 r. minęło 70 lat od debiutu Witolda Sadowego na scenie. W związku z tym dyrektor Ewa Pilawska przygotowała niespodziankę i po spektaklu podziękowaliśmy i pogratulowaliśmy artyście jubileuszu. Witold Sadowy otrzymał owacje na stojąco. Sam aktor, niezwykle skromny, z ogromnym poczuciem humoru, podziękował, mówiąc: „ale ja przecież nic takiego zrobiłem”. Było bardzo serdecznie i rodzinnie, odwiedziło nas wielu przyjaciół, między innymi prof. Anna Kuligowska-Korzeniewska. Później długo jeszcze widzowie nie chcieli rozstać się z Witoldem Sadowym, wsłuchując się w foyer w jego opowieści, wspomnienia, historie.

Dziękujemy Państwu za przybycie!



Witold Sadowy (ur.7 stycznia 1920 w Warszawie) - aktor, dziennikarz i kronikarz teatrów warszawskich. Całą swoją zawodową karierę związał z teatrami warszawskimi, m.in. Muzycznym Domu Wojska Polskiego, Małym, Rozmaitości, Komedia, Polskim, Nowym, Ateneum i Klasycznym (obecnie Teatr Studio). Grał m.in. z Mirą Zimińską, Ludwikiem Sempolińskim, Mieczysławą Ćwiklińską Barbarą Krafftówną, Wieńczysławem Glińskim, Mirosławą Dubrawską, Emilią Krakowską, Juliuszem Osterwą, Janem Świderskim, Ryszardą Hanin, Hanką Skarżanką, Janem Kreczmarem i Ignacym Gogolewskim.
Występował również w filmach, m.in. „Zakazane piosenki”, „Zezowate szczęście” i „Pogoń za Adamem”.
W latach 80. rozpoczął pracę dziennikarza i felietonisty, współpracując z „Życiem Warszawy”, „Życiem Codziennym”, „Expressem Wieczornym” i ukazującym się w Nowym Jorku „Nowym Dzienniku”. Obecnie jest autorem pożegnań i wspomnień o kolegach ze świata aktorskiego, które publikuje w „Gazecie Wyborczej”. W ten sposób ocalił od zapomnienia sylwetki setek swoich kolegów. Im też poświęcił swoje książki: „Teatr, plotki, aktorzy”, „Za kulisami i na scenie”, „Ludzie teatru – mijają lata, zostają wspomnienia” i „Czas który minął”.
W 2011 roku Witold Sadowy został uhonorowany najwyższą nagrodą aktorską – Specjalnym „Feliksem Warszawskim” za całokształt działalności. A w czerwcu 2012 roku za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy twórczej i działalności artystycznej został odznaczony przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W marcu tego roku otrzymał Złoty Medal Zasłużony dla Kultury Gloria Artis.


BIP