Zmień rozmiar czcionki

Zmień kontrast

Pozostałe

„Wyczerpani” Claude'a Bardouila na XXI Festiwalu

W niedzielę 29 marca 2015 r. na Małej Scenie Teatru Powszechnego w Łodzi w ramach XXI Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych zaprezentowaliśmy „Wyczerpanych” w reżyserii Claude'a Bardouila – reżysera, tancerza, aktora i choreografa, który podczas XIX edycji Festiwalu został przez widzów uznany za najlepszego aktora (za rolę w spektaklu „Nancy. Wywiad”). Spektakl „Wyczerpani” z Nowego Teatru to ostatnie przedstawienie konkursowe, które bierze udział w Plebiscycie Publiczności.



„Ciało to wielki utopijny aktor, która przykrywa się maską, makijażami, tatuażami. Maska, makijaż czy tatuaże nie znaczą, że zyskaliśmy inne ciało. To coś innego. Dzięki nim ciało nawiązuje kontakt z tajemnymi, niewidzialnymi siłami. […] Ciało staje się fragmentem przestrzeni wyobrażonej i porozumiewa się ze światem bóstw lub światem innych ludzi” – powiedział Michel Foucault na antenie radia France Culture w 1966 r. „Wyczerpani” to metafora uwięzienia w ciele. Ucieleśnienie myśli o ciele. Inspiracją staje się Savannah (Shannon Michelle Wilsey) – amerykańska aktorka kina porno okrzyknięta jedną z największych gwiazd wszech czasów. Po samobójstwie spotyka w raju Marlenę Dietrich. To spotkanie dwóch ikon kobiecej erotyki, którego energia jest wyrażona na scenie poprzez taniec. Ciało, wyrażające emocje w bardzo sugestywnych ruchach i konwulsjach, jest tylko przenośnią tego, co niecielesne. W transowym tańcu wyczerpani nie posługują się wulgarnym, erotycznym językiem. Język ciała jest wyrazem poczucia wyczerpania.


Po spektaklu spotkanie z twórcami poprowadził Łukasz Drewniak. Aktorzy mówili o pracy z reżyserem Claudem Bardouillem, podkreślając, że jego percepcja choreografii i ruchu scenicznego wymaga całkowitego zerwania z techniką i „wiedzą” na temat tańca. To nabranie nowej świadomości własnego ciała – tak, aby tylko ruchem wyrazić to, co wyraża się słowem. Bardouil zaznaczył, że „Wyczerpani” to swego rodzaju performens – choć powtarzany na scenie regularnie, to za każdym razem ma w sobie coś nowego, unikatowego. Jak mówił również, w najnowszym spektaklu Nowego Teatru aktorzy na scenie nie odgrywają ról, a grają samych siebie. Mimo wyrazistych stylizacji najważniejsza jest autentyczność, uzewnętrznienie indywidualnych, osobistych emocji.



Dziękujemy Państwu za przybycie. Spektakl gramy również dzisiaj (30 marca). Przypominamy także o trwającym Plebiscycie Publiczności i zapraszamy do głosowania na najlepszego aktora, aktorkę oraz spektakl.

Reżyseria i choreografia: Claude Bardouil
Scenografia: Diplomates
Reżyseria świateł: Katarzyna Łuszczyk
Kostiumy: Aleksandra Laska
Muzyka: Paweł Andryszczyk, Piotr Maślanka, Adam Walicki
Kamera: Łukasz Jóźków
Występują: Claude Bardouil, Ewa Dałkowska, Bartosz Gelner, Piotr Polak, Agnieszka Żulewska, Łukasz Przytarski


BIP